Zakres autyzmu obejmuje różne zaburzenia, w różnym stopniu upośledzające komunikację uczuć, relacje społeczne i integrację wrażeń zmysłowych. Dzieci często bronią się przed natłokiem bodźców np. zatykając uszy czy krzycząc. W ten sposób zamykają się w sobie i w niezrozumiały dla innych sposób porządkują swój świat. Bardzo nie lubią zmian. Charakterystyczne dla autyzmu są ograniczone, powtarzalne i stereotypowe wzorce zachowań. Autyzm to skomplikowany zespół upośledzenia rozwoju, w którym istotną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu, ponieważ u podłoża wszystkich zaburzeń ze spektrum autyzmu leżą defekty neurologiczne. Wpływ na pojawienie się zaburzenia ma wiele współwystępujących czynników - może to być genetyka, infekcje, choroby, problemy z okresu ciąży czy wiek rodziców. Specjaliści do dnia dzisiejszego nie mają jednoznacznej odpowiedzi na temat przyczyn zachorowania.
W Polsce autyzm stwierdzono u około 20 tysięcy dzieci. Szacuje się, że niestety ponad połowa z nich nie ma dostępu do właściwie prowadzonej terapii i edukacji. Ocenia się, że autyzm występuje u około 6 na 1000 osób, przy czym jest cztery razy częstszy u mężczyzn niż u kobiet.
Autyzm nie jest uleczalny, jednakże szybka i wczesna interwencja oraz skutecznie podjęta terapia może przynieść korzyści dla rozwoju życia dziecka z autyzmem, bowiem ok. 15% chorych może żyć samodzielnie i tendencja ta jest wzrostowa.
Dziecko z autyzmem - jak każde inne dziecko - nie jest idealne, jest natomiast zupełnie wyjątkowe. Nie jest przy tym gorsze, ani mniej wartościowe, jednak wymaga pomocy i szczególnej pracy. Bardzo ważne także jest to, by w domu dziecko otrzymywało ciepło, zrozumienie i cierpliwość. Dziecko z autyzmem potrzebuje miłości, nawet gdy samo jej nie okazuje. Jednakże nie wolno dziecku ulegać – należy od niego wymagać. To, że dziecko ma autyzm nie oznacza, że należy je wyręczać. Natomiast w momencie w którym rodzic pogodzi się z niepełnosprawnością swojego dziecka będzie mógł zacząć - przynoszącą korzyści - terapię. Regularna i intensywna terapia umożliwi poprawę umiejętności językowych i społecznych. Rodzice powinni nauczyć się mówić głośno o autyzmie, uświadamiać otoczenie, edukować inne dzieci w najbliższym otoczeniu dziecka, po to aby nie zostało ono odrzucone przez grupę rówieśniczą. Konsekwencja wychowawcza w domu oraz współpraca ze specjalistami (lekarz, psycholog, pedagog, logopeda, rehabilitant, inni) są podstawą skutecznej terapii dziecka. Trzeba pamiętać, że im większa wiedza o autyzmie, tym łatwiej zrozumieć zachowania i potrzeby dziecka oraz dostrzec jego wyjątkowe cechy i zdolności.
Ważne, by rodzice dzieci z autyzmem mieli i czuli wsparcie innych. Dlatego nie oceniajcie, nie śmiejcie się – zrozumcie, wesprzyjcie i pomóżcie. 2 kwietnia bądźmy "na niebiesko dla autyzmu".
