Witold Pilecki (pseud. Witold, Druh, nazwiska konspiracyjne „Roman Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold Smoliński”) – polski wojskowy, rotmistrz, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, dobrowolny więzień i organizator ruchu oporu w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.
Autor pierwszych na świecie raportów o Holokauście, tzw. „Raportów Pileckiego”.
Witold Pilecki został aresztowany 8 maja 1947 przez władze komunistyczne. W areszcie był torturowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Proces rtm. Pileckiego i tzw. „grupy Witolda” rozpoczął się 3 marca 1948 przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie. Witold Pilecki został oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. 15 marca 1948 rotmistrz został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim na Rakowieckiej. Unieważnienie wyroku w sprawie Witolda Pileckiego oraz pozostałych, osądzonych wraz z nim w 1948 roku, nastąpiło 1 października 1990 roku. Wojskowy Sąd Najwyższy uwolnił skazanych od stawianych im podczas procesu zarzutów, podkreślając niesprawiedliwy charakter wydanych wyroków, które zapadły z naruszeniem prawa.
Rotmistrz Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Orła Białego.
