prof. Marek Belka.Jego wizyta związana jest z odebraniem Diamentu Wolności, nagrody przyznanej przez SPiKŚ. Spotkanie z tak wybitną osobowością życia gospdoarczego i politycznego jest z pewnością okazją do niebanalnych rozmów o Polsce.
O laureacie Diamentu Wolności 2012
Marek Marian Belka urodzony 9 stycznia 1952 w Łodzi – polski ekonomista, profesor, polityk, wykładowca akademicki, urzędnik w międzynarodowych instytucjach finansowych. Dwukrotny wicepremier i minister finansów (w 1997 i w latach 2001–2002), od 2 maja 2004 do 31 października 2005 premier RP, od 11 czerwca 2010 prezes Narodowego Banku Polskiego.
Edukację szkolną rozpoczął rok wcześniej, od drugiej klasy szkoły podstawowej. Maturę zdał w wieku 16 lat. W wieku 20 lat ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, po których podjął pracę w Katedrze Ekonomii na tej uczelni początkowo na stanowisku asystenta. W 1978 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1986 habilitował się. W 1994 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych.
Od 1986 pozostaje równolegle związany z Instytutem Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1993–1997 pełnił funkcję dyrektora tej jednostki. W latach 1978–1979 i 1985–1986 odbywał długoterminowe staże w Uniwersytecie Columbia i Uniwersytecie w Chicago, zaś w 1990 przebywał na krótkim stażu w London School of Economics.
Opublikował ponad 100 prac naukowych, poświęconych głównie teorii pieniądza oraz polityce antyinflacyjnej w krajach rozwijających się. Specjalizuje się w zakresie ekonomii stosowanej oraz współczesnej myśli ekonomicznej. Jest także członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN.
W 1990 roku został doradcą i konsultantem w Ministerstwie Finansów, a następnie Ministerstwie Przekształceń Własnościowych i Centralnym Urzędzie Planowania. W 1996 roku objął stanowisko konsultanta Banku Światowego. Równolegle, w latach 1994–1996, był wiceprzewodniczącym Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów, a następnie doradcą ekonomicznym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
W lutym 1997 został powołany na funkcje wicepremiera oraz ministra finansów w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza. Stanowiska te zajmował do października 1997roku.
W październiku 2001 roku został ponownie wicepremierem i ministrem finansów, tym razem w rządzie Leszka Millera. W okresie swojego urzędowania wprowadził podatek od dochodów kapitałowych, nazwany później "podatkiem Belki". Z rządu odszedł z dniem 6 lipca 2002 roku.
Od czerwca do października 2003 roku pełnił funkcję szefa koalicyjnej Rady Koordynacji Międzynarodowej w Iraku. Od listopada 2003 do kwietnia 2004 był dyrektorem ds. polityki gospodarczej w Tymczasowych Władzach Koalicyjnych w Iraku, odpowiedzialnym za reformę walutową, stworzenie nowego systemu bankowego i nadzór nad gospodarką.
W 2004 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski oficjalnie powołał go na urząd Prezesa Rady Ministrów . Pełnił swe obowiązki do 31 października 2005 roku.
27 grudnia 2005 roku został mianowany na stanowisko sekretarza wykonawczego Komisji Gospodarczej ONZ ds. Europy (UNECE). W styczniu 2009 roku został dyrektorem Departamentu Europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. 10 czerwca 2010 Sejm VI kadencji wybrał go na stanowisko Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a dzień później – po złożeniu przysięgi – Marek Belka objął urząd.
Odznaczenia i wyróżnienia:
Krzyż Oficerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (1999)
Odznaka Honorowa "Bene Merito" (2010)
tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (2011)
