Tak rozpoczęło się spotkanie autorskie, prowadzone przez państwa Pytel, z udziałem sporej publiczności. Pastor umieścił eksponat na widocznym miejscu, żeby każdy mógł go dobrze obejrzeć.
- Takie Biblie za czasów Gierka można było kupić na targowisku za równowartość pięciu czekolad – mruczy pod nosem ktoś obok. – Małolaty je wynosiły z Kościoła Pokoju.
Wcześniej Jakub Czarnik spotkał się z młodzieżą ze świdnickich szkół, w tym swego macierzystego III LO. Czy znał pastora i jego żonę, zanim zaczął pisać książkę? Nie, ale to mu w niczym nie przeszkodziło.
- Zimny pot mnie oblał, muszę przyznać, kiedy przeczytałem o sobie, z jaką ekspresją oglądam mecze piłkarskie. – wyznał pastor. – Ale nie podglądałem przez okna! – zapewniał Jakub Czarnik. Państwo Pytel dowiedzieli się o książce kilka tygodni temu. Pomyśleli, że to jakiś żart i z dużym dystansem potraktowali prośbę autora o uzupełnienie szczegółów. – Miałam wątpliwość, czy ktoś, kto nie mieszka w Świdnicy od lat dziesięciu, jest w stanie poczuć jej atmosferę. Ale okazało się, że nawiązała się bardzo interesująca znajomość – mówiła pani Bożena.
Skąd pomysł? – To wynika ze specyfiki całej serii, tu pretekstem do zawiązania akcji jest zawsze kradzież lub zaginięcie jakiegoś dzieła sztuki. Od dłuższego czasu planowałem osadzić akcję powieści o Panu Samochodziku w Świdnicy i związać ją z Kościołem Pokoju. Potem zaczęły wyskakiwać różne inne historie – mój ojciec poszedł porozmawiać z pastorem i okazało się, na przykład, że Daniel Czepko jest pochowany w Świdnicy, ale nikt dokładnie nie wie, gdzie. Później pojawiła się sprawa jego podróży do Szwecji, potem biblioteka Kościoła – i tak dalej. Chciałem, żeby książka mogła służyć jako rodzaj przewodnika po Świdnicy. Dodałem też swoje wspomnienia z dzieciństwa – na przykład cocktail-bary. – opowiadał autor.
Czy wzorował się na konkretnych osobach? – Nie, raczej czerpałem ze swoich doświadczeń. Na pewno znajdzie się w książce sporo rzeczy, które można kojarzyć z różnymi ludźmi, ale jest to fikcja, ich cechy są wymieszane. Trochę realizmu, trochę wyobraźni, trochę wspomnień i trochę atmosfery.
- „Obowiązki rodzinne były podzielone po równo” – cytuje pani Bożena. – Cóż, utożsamiam się z tym obrazem... – Na takich państwo wyglądaliście. – śmieje się autor – Oczywiście, jest też konwencja powieści, pewien model.
Czemu w książce o Panu Samochodziku nie ma Pana Samochodzika? – To wynika z życzenia wdowy po Zbigniewie Nienackim, która zadecydowała, że seria może być kontynuowana, ale z nowym bohaterem. Pan Samochodzik, czyli detektyw Tomasz N. jest zatem na uboczu, jest mentorem Pawła – który jednak tak naprawdę coraz bardziej upodabnia się do niego.
Jakub Czarnik ma w planach inne powieści związane ze Świdnicą – może pojawi się w nich Maria Kunic, a może słynny Czerwony Baron. Jego wzorem jest Marek Krajewski, autor kryminałów, których akcja dzieje się w przedwojennym Wrocławiu.
Na spotkaniu można też było kupić egzemplarze książki „Pan Samochodzik i Biblia Lutra”.
Pastor Pytel zdecydowanie zaprzecza, jakoby w kawiarence przy Kościele serwowano szarlotkę jego wypieku.
