Wniosek o uhonorowanie Eugeniusza Kępy tytułem Honorowego Obywatela Miasta złożyła Fundacja Wspierania Sportu „Łączy nas Football”. Został on poparty przez Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Izabelę Katarzynę Mrzygłocką, Senator Rzeczypospolitej Polskiej Agnieszkę Kołacz-Leszczyńską oraz firmę PASOL-PACO Sp. z o.o. ze Świdnicy.
Eugeniusz Kępa całe swoje życie związany jest ze Świdnicą. Już jako kilkunastoletni chłopak, swoje pierwsze kroki jako cukiernik zaczynał stawiać pod pilnym okiem świdnickiego mistrza cukiernictwa Władysława Chojeckiego, terminując w jego bardzo już znanej w Świdnicy cukierni przy ulicy Długiej. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej Eugeniusz Kępa wrócił do Świdnicy i dalej pracował jako cukiernik. W 1978 roku nabył zaniedbany, chylący się ku upadkowi zakład. Poświęcił temu całe swoje oszczędności oraz bardzo ciężką, fizyczną pracę cukiernika. I pomimo wielu trudności, dzięki ogromnej determinacji udaje mu się osiągnąć sukces. Bardzo szybko świdniczanie docenili wyśmienitą jakość wyrobów cukierniczych, wychodzących spod rąk, już mistrza cukiernictwa Eugeniusza Kępy. Powstaje w Świdnicy nowa marka, która przez 43 lata na stałe zaistniała w świadomości wielu pokoleń świdniczan - na imię jej „KASIA”. Za swoją pracę jako cukiernik otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
Od kilkudziesięciu lat Eugeniusz Kępa wraz ze swoją żoną Jadwigą zaangażowany jest w działalność społeczną na rzecz mieszkańców i instytucji pozarządowych. Działalność ta miała i ma przede wszystkim charakter charytatywny. Jej beneficjentami była cała rzesza świdnickich klubów sportowych oraz świdnickich stowarzyszeń, zajmujących się pomocą potrzebującym. To Eugeniusz Kępa jako pierwszy wsparł działania Marka Michalaka, późniejszego Rzecznika Praw Dziecka, który założył w Świdnicy Stowarzyszenie Dzieci Chorych „SERCE”. W 2001 roku został uhonorowany wraz z małżonką Orderem Uśmiechu przez to stowarzyszenie. Od Rzecznika Praw Dziecka otrzymali państwowe odznaczenie Za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka INFANTIS DIGNITATIS DEFENSORI.
Za swoją działalność zawodową, na przestrzeni tych kilkudziesięciu lat, był wielokrotnie wyróżniany przez wiele organizacji i stowarzyszeń, zrzeszających rzemieślników, w tym mistrzów cukiernictwa. Otrzymał z tego tytułu m.in.: Sudecką Odznakę Rzemiosła, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal na 750-lecie Świdnicy, Złoty i Srebrny Medal im. Jana Kilińskiego, Dyplom dla Nestorów Biznesu Lokalnego, Nagrodę Gospodarczą „Świdnicki Gryf” w kategorii Wybitna Osobowość.
Od świdnickich organizacji pozarządowych, którym pomagał i z którymi współpracował, otrzymał dziesiątki różnego rodzaju i w różnej formie podziękowań. A pomagał m.in.: Polskiemu Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym Koło w Świdnicy, Fundacji Pomocy Biednym Dzieciom „UT UNUM SINT”, Stowarzyszeniu Dzieci Chorych „SERCE”, Szkole Podstawowej nr 315 w Świdnicy, która nadała mu tytuł „Przyjaciel Szkoły”, Szkole Podstawowej nr 8 w Świdnicy, „CARITAS” Diecezji Świdnickiej, Stowarzyszeniu Brata Alberta w Świdnicy, Zespołowi Szkół Specjalnych w Świdnicy, Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci Zgromadzenia Sióstr Szkolnych de Notre Dame w Świebodzicach, większości świdnickich klubów sportowych, a także wielu świdniczanom, którzy prywatnie zwracali się do niego o wsparcie.
Z wnioskiem o nadanie Pani Marioli Szaciło-Mackiewicz tytułu Zasłużonej dla Miasta Świdnicy wystąpiła Komisja Oświaty, Kultury, Sportu i Współpracy Międzynarodowej Rady Miejskiej w Świdnicy.
Mariola Szaciło-Mackiewicz od zawsze związana jest ze Świdnicą, gdzie w 1958 roku osiedlili się jej rodzice pochodzący z Grodzieńszczyzny. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 3 im. M. Konopnickiej w latach 1973-77 była uczennicą II Liceum Ogólnokształcącego w Świdnicy, w klasie o profilu humanistycznym. Następnie podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim i miała wzbogacony program nauczania o zajęcia prowadzone w Instytucie Filologii Romańskiej dzięki indywidualnemu tokowi studiów. W okresie uniwersyteckim nawiązała kontakt z Uniwersytetem w Liege i przebywała na wakacyjnym kursie literaturoznawczym na zaproszenie belgijskiego pisarza Paula Birona. Ważnym doświadczeniem był też roczny pobyt we Francji, w Dunkierce, gdzie prowadziła sekretariat Polskiej Misji Katolickiej i współpracowała z ks. Jerzym Chorzempą, organizując transporty pomocowe Polonii Francuskiej z regionu Pas de Calais do Polski (przełom roku 1980/1981). We Francji prowadziła także zajęcia z języka polskiego dla dzieci emigrantów. Studia ukończyła z wynikiem bardzo dobrym i otrzymała dyplom magistra filologii polskiej, prezentując pracę dotyczącą zagadnień językowych w komiksach polskich i francuskich.
Od września 1982 roku do dziś jest polonistką w II LO, ale po drodze miała też epizod kilkuletniego nauczania języka francuskiego w macierzystej szkole. Jako nauczycielka ważnego przedmiotu maturalnego organizowała przez prawie cztery dekady warsztaty dla olimpijczyków, prowadziła Kółko Polonistyczne oraz przygotowywała młodzież do olimpiad, konkursów literackich i recytatorskich, w których uczestnicy odnosili sukcesy w zawodach okręgowych i ogólnopolskich. Wraz z koleżanką polonistką Haliną Kopeć organizowała przez 15 lat (1991-2006) Międzyszkolne Konfrontacje Teatralne, które służyły przeglądowi dorobku artystycznego grup amatorskich i propagowały różne formy teatralne, zaś ich laureaci zostali profesjonalnymi aktorami: Juliusz Chrząstowski, Oskar Hamerski, Sebastian Banaszczyk, Patrycja Hurlak, Konrad Marszałek i Mateusz Baran. Od roku 2001 do 2013 Mariola Mackiewicz prowadziła przy pomocy swoich uczniów bardzo popularny wśród uczniów szkół średnich Powiatowy Konkurs Wiedzy Filmowej, a także przez 2 lata organizowała Dni Tolkienowskie (2006-2007) służące popularyzacji literatury fantasy. Za kreatywność i rozwijanie humanistycznych zainteresowań młodzieży wielokrotnie była wyróżniana nagrodą dyrektorską, dwukrotnie otrzymała też nagrodę Starosty Świdnickiego, a w 2013 roku została uhonorowana nagrodą Ministra Edukacji Narodowej.
Mariola Mackiewicz od wielu lat jest nauczycielem dyplomowanym, bierze udział w różnych formach doskonalenia i systematycznie podnosi swoje kwalifikacje. Ma kompetencje egzaminatora powtórnego sprawdzania egzaminu zewnętrznego z języka polskiego ( funkcja weryfikatorki), a w roku 2021 OKE we Wrocławiu powierzyło jej funkcję przewodniczącej w Zespole Egzaminatorów w Świdnicy. Od ponad 20 lat polonistka ściśle współpracuje ze Świdnickim Ośrodkiem Kultury, zasiadając jako jurorka w konkursach recytatorskich, organizując spacery tematyczne po świdnickim pl. Pokoju, co ma służyć edukacji młodzieży szkół różnego typu na temat wielokulturowości naszego miasta. Cyklicznie prowadzi ciekawe wywiady z pisarzami i aktorami w ramach Projektu Edukacji Teatralnej (a byli to min.: Manuela Gretkowska, Andrzej Seweryn, Wojciech Pszoniak, Cezary Żak, Joanna Kulig, Krzysztof Kowalewski, Przemysław Bluszcz, Janusz Chabior). Prowadziła także kilkukrotnie zajęcia z kreatywnego pisania w ramach „Rzeźni Poetyckiej”, wykorzystując swe doświadczenie zawodowe. Od ponad 10 lat należy do grupy teatralnej alchemików dorosłych, która co roku z wielkim powodzeniem prezentuje spektakle na scenie Świdnickiego Ośrodka Kultury, a w roku 2012 zespół nagrodził Prezydent Miasta za propagowanie kultury. Historię dokonań świdnickiej grupy opisała jako autorka jubileuszowej publikacji, by utrwalić w przemyślany sposób osiągnięcia zespołu. Jest także autorką dramatu pt., Sami obcy” będącego polifoniczną opowieścią o tolerancji i splatających się w powojennej Świdnicy losach ludzi o różnym światopoglądzie i pochodzeniu. Sztuka była wystawiana w formie performatywnego czytania, z muzyką na żywo, trzykrotnie: raz na dworcu PKP i dwukrotnie w Kościele Pokoju (2014 i 2020 r.), zyskując pozytywne opinie widzów. Spektakl został nagrany profesjonalnie i jest dostępny na youtube. Ostatnim przedsięwzięciem (wiosna 2021 r.) Marioli Mackiewicz jest cykl chętnie słuchanych audycji, nagranych przez grupę jej kolegów z grupy alchemicznej. Napisany w czasie pandemii zestaw 9 słuchowisk zaktywizował środowisko amatorskie i dał słuchaczom intelektualną rozrywkę opartą na sztuce dowcipnej konwersacji. Polonistka od długiego czasu współpracuje także z Parafią Ewangelicko-Augsburską, gdyż zaangażowana jest w promocję świdnickiego zabytku, co zaowocowało kilkoma publikacjami. Opracowała zbiór materiałów dydaktycznych wydanych pt. „, Materiały dla twórczego nauczyciela. Ścieżka międzyprzedmiotowa” (2010 r.), który wykorzystano w czasie szkoleń dla nauczycieli i podczas Kongresu Zabytków UNESCO. Jest autorką tekstu w wydawnictwie ,,Kościół Pokoju. Przeszłość. Teraźniejszość. Przyszłość” (2006 r.), współtworzyła publikację „Podróż szwedzka. Pamiętniki Christiana Czepki” (2009 r.), akcentując powinowactwo pamiętników świdniczanina z dziennikami J.Ch. Paska.
Brała też aktywnie udział w międzypokoleniowym projekcie „Zostań Ambasadorem Kościoła Pokoju” i sama chętnie w roli ambasadorki tego miejsca występuje, oprowadzając po nim delegacje różnych instytucji i artystów. W październiku 2020 r. opiekowała się grupą młodzieży tworzącą grę planszową o enklawie luterańskiej, zaś w grudniu 2020r. wystawiła na aukcję swe rękodzieło w ramach akcji „ROZ-ANIEL-ENIE"”, która miała na celu wsparcie finansowe zabytku w czasie obostrzeń pandemicznych. Wraz z Bożeną Pytel (autorką fotografii) wydała autorską książkę pt. „Koniec świata zapachów”. Dwugłos świdnickich autorek został uhonorowany w 2017 r. w czasie jubileuszu Biblioteki Publicznej nagrodą specjalną przyznaną przez p. Prezydent Beatę Moskal —Słaniewską.
Mariola Mackiewicz przez wiele lat współpracowała również ze świdnickim oddziałem Ligi Kobiet Polskich, tworząc zabawne i ciekawe Dyktanda Świdnickie i prowadząc tematyczne wykłady z okazji Dnia Kobiet organizowane w teatrze. Nauczycielka nie zapomina o swych absolwentach, toteż śledzi ich losy i udostępnia ich dokonania w ramach promocji swojej szkoły kolejnym pokoleniom uczniów, czego dowodem są wywiady nagrane przez nią w bieżącym roku (w tym rozmowa z postacią bardzo medialną - prof. Politechniki Wrocławskiej Marcinem Drągiem nagrodzonym przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej za badanie enzymów kluczowych w walce z covidem). Polonistka wystąpiła też w filmie dokumentalnym nagranym przez Polsat, a poświęconym jej wychowankowi wybitnemu artyście, grafikowi Mariuszowi Kędzierskiemu, a ponadto wsparła p. dyrektora Jacka Iwancza w staraniach o nominowanie Mariusza do nagrody Sejmiku Dolnośląskiego, pisząc dla artysty piękną laudację. Powyższe osiągnięcia i różnorodne formy działalności Marioli Mackiewicz dowodzą, że współtworzy świdnicką kulturę i jest osobą zasługującą na wyróżnienie.
O nadanie Panu Zdzisławowi Grześkowiakowi tytułu Zasłużony dla Miasta Świdnicy wystąpiło I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Świdnicy.
Zdzisław Grześkowiak przez 40 lat pracował jako nauczyciel języka polskiego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Świdnicy - nauczyciel ceniony, charyzmatyczny i z ogromnym autorytetem w środowisku lokalnym. Wychowawca kilku pokoleń Kasprowiczan. W latach 2001-2017 pełnił funkcję wicedyrektora Liceum.
Przygotowywani przez niego uczniowie odnosili liczne sukcesy w Olimpiadach Literatury i Języka Polskiego i w Olimpiadzie Filozoficznej (finaliści i laureaci) oraz w wielu konkursach, promując tym samym nasze miasto na forum wojewódzkim i ogólnopolskim.
Pan Zdzisław Grześkowiak pracował na rzecz samorządu będąc radnym Rady Miejskiej Świdnicy V kadencji (2006-2010) oraz radnym Rady Powiatu w Świdnicy I kadencji (1998-2002). W Radzie Powiatu pełnił ponadto funkcję przewodniczącego Komisji Oświaty i Wychowania.
Zdzisław Grześkowiak jako świdniczanin współpracował na rzecz organizacji pozarządowych takich np. Instytut Trzeciego Wieku w Świdnicy, Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół I LO w Świdnicy, Stowarzyszenie Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza na Harendzie w Zakopanem. Przez kilka lat członek rady nadzorczej i programowej Fundacji na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza we Wrocławiu.
Jako miłośnik poezji i literatury Zdzisław Grześkowiak aktywnie uczestniczył w świdnickim życiu literackim i zajmował się promocją świdnickich twórców. Napisał m. in. wstępy do tomików poetyckich: Tomka Hrynacza („Wyjście z getta”) i Bartka Czarnotty (,,Ślepe okna”).
Brał udział w świdnickiej edycji festiwalu literackiego Cztery Żywioły Słowa jako prelegent. Wygłaszał referaty na temat kreatywnego pisania w ramach Świdnickich Śród Literackich. W latach 2006-2008 w „Tygodniku Świdnickim” popełnił cykl artykułów w prowadzonej przez siebie rubryce pt. „Nasz język”. Z kolei w latach 2009-2010 w tym samym „Tygodniku Świdnickim” opublikował w dodatku literackim cykl felietonów „Pobrzeże literatury”; w felietonach wielokrotnie poruszał temat świdnickich twórców. W „Roczniku Świdnickim” z 2010 r. opublikował tekst „Pięciolecie Świdnickich Śród Literackich”. Na portalu mojemiasto.swidnica.pl można znaleźć teksty autorstwa Zdzisława Grześkowiaka pt. „Świdnica jako bohaterka literacka. O literaturze świdnickiej na marginesie szkicu prof. Mariana Ursela” czy tekst pt. „Świdnicki pitawal”. W ramach świdnickich Dni Papieskich w latach 2007-2014 i 2018-2019 wygłosił liczne referaty poświęcone twórczości Karola Wojtyły. Jest także w „Encyklopedii Świdnicy” autorem hasła Świdnicki Kasprowicz”.
Zdzisław Grześkowiak był także uczestnikiem pierwszej edycji projektu „Alchemia Teatralna” (dla dorosłych) i jako aktor wystąpił na deskach świdnickiego teatru w spektaklu „Sztuka? ach, sztuka czyli spektakl muzyczny na ośmioro dorosłych aktorek i nie mniej dorosłych aktorów oraz zespół muzyczny?” (2009).
