Wolfram von Richthofen urodził się 11 października 1895 r. w Gut Barzdorf, czyli w Bartoszówku koło Strzegomia. Cała familia miała tradycje wojskowe. Karierę militarną młody Wolfram rzeczywiście rozpoczął w czasie I wojny światowej, walczył jako oficer kawalerii na froncie wschodnim i zachodnim. Dopiero w 1918 r. ukończył kurs pilota. Trafił do 11 eskadry 1. pułku myśliwskiego dowodzonego przez słynnego już kuzyna Manfreda, zwanego Czerwonym Baronem. Źródła podają, że Wolfram swój pierwszy lot bojowy odbył w tym samym dniu, w którym poległ Manfred…
Już w czasie I wojny światowej Wolfram uzyskał tytuł asa lotnictwa, ponieważ zestrzelił osiem samolotów wroga. Wtedy lotnicy toczyli prawdziwe pojedynki. Ale wraz z postępem technologicznym wojna stała się bardziej brutalna. I bardziej skuteczna. Podczas II wojny światowej pojedynki przeszły do historii.
Wolfram nie próżnował w czasie pokoju. Ukończył studia, zdobył tytuł inżyniera, a następnie doktora nauk technicznych i został niemieckim attaché wojskowym w Rzymie. Ale tęsknił za lataniem. Już w 1933 r. zgłosił swój akces do Luftwaffe, sił powietrznych tworzonych właśnie przez Hermanna Goeringa. To był czas, kiedy Rzesza promowała postać dawnego bohatera wojennego, Manfreda von Richthofena. Jego ambitny krewniak pomagał tworzyć Luftwaffe. Nie podobał mu się pomysł wyposażenia sił powietrznych w bombowce nurkujące Junkers Ju 87 Stuka. Minęło kilka lat i pochodzący z naszych terenów żołnierz największe sukcesy bojowe odnosił właśnie jako dowódca formacji tych bombowców.
Dowodził wydzieloną grupą lotniczą, której zadaniem było wspieranie natarcia niemieckiej 10 Armii na Warszawę we wrześniu 1939 r. Zorganizował nalot na Wieluń. Jednostka Wolframa von Richthofena dokonała też nalotu dywanowego na Warszawę 25 września 1939 r. Sukcesy na polskim niebie sprawiły, że objął on dowodzenie VIII Korpusu Lotniczego. Dowodził nim w trakcie kampanii na zachodzie w 1940 r., za to został odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generała lotnictwa. Ten sam korpus wziął też udział w słynnej bitwie o Anglię i zbombardował Belgrad (tu poniosło śmierć 17 tysięcy cywilów). Później von Richthofen latał nad Bułgarią, Grecją, aż w końcu trafił na front wschodni. W 1942 r. został dowódcą 4 Floty Powietrznej walczącej na południu Związku Radzieckiego. Naloty tej floty zniszczyły kompletnie Stalingrad. W 1943 r. został skierowany do Włoch.
W 1944 r. Wolfram von Richtohofen zakończył karierę wojskową z powodu choroby. Wykryto u niego nowotwór mózgu. W maju 1945r. trafił do amerykańskiej niewoli. Zmarł 12 lipca 1945 r. w amerykańskim obozie jenieckim w Bad Ischl w Austrii.
