W 1951 roku Sejm Rzeczpospolitej Polskiej uchwalił ustawę o powołaniu Terenowej Obrony Przeciwlotniczej (TOPL) na czele z Komendą Główną Obrony Przeciwlotniczej (OPL), podporządkowaną Urzędowi Rady Ministrów. Uchwała Rady Ministrów będąca aktem wykonawczym do ustawy, zobowiązywała wszystkie organy władzy, urzędy, instytucje, zakłady pracy i organizacje społeczne – do przygotowania terenowej obrony przeciwlotniczej. Wszystkie przedsięwzięcia TOPL w początkowym okresie zostały podporządkowane ochronie ludności i ważnych obiektów przed skutkami bombardowań lotniczych i napadu gazowego, a w latach następnych – także przed działaniem broni jądrowej, która stanowiła nowy i niezwykle niebezpieczny wynalazek. Wszelkie wytyczne dotyczące zasad organizacji oraz zadań TOPL ujęte zostały w piśmie nr 030 z dnia 30 stycznia 1951 roku.
W początkowym okresie TOPL do wykonywania zadań ratowniczych przewidziano specjalne jednostki typu cywilnego, tzw. grupy unitarne i grupy samoobrony. Pierwsze pojawiły się około 1953 roku. Typowa grupa unitarna składała się z drużyn sanitarnej, przeciwpożarowej, ochrony przeciwchemicznej, remontowo-budowlanej i ochrony porządku. Posiadała jak na ówczesne czasy, uniwersalną strukturę dostosowaną do przewidywanego charakteru prac ratowniczych w obiekcie TOPL.
W 1956 roku Komendę Główną TOPL podporządkowano ministrowi spraw wewnętrznych. W 1961 roku istniało 871 grup unitarnych i 951 tzw. grup samoobrony, w których skład wchodziło 364 000 ludzi. Na terenie DZCH w 1953 roku powstała organizacja pod nazwą „Obiektowa Grupa Unitarna”. Jej komendantem został dyr. Komandowski F., szefem OGU – Buszkiewicz, a od 5 XI 1953 roku – Stanisław Stańczak. Zorganizowano 5 drużyn specjalistycznych, a mianowicie:
1. medyczno-sanitarna – 37 członków,
2. przeciwpożarowa – 27 członków,
3. przeciwchemiczna – 11 członków,
4. remontowo-budowlana – 16 członków,
5. ochrony – 24 członków.
Wystawa otwarta będzie w Żarowskiej Izbie Historycznej przy ul. Dworcowej 3, wstęp wolny. Zapraszamy wszystkich mieszkańców.
