Droga Eweliny do etapu centralnego – na sam szczyt Olimpiady była długa i okupiona ciężką pracą. Jej początkiem było napisanie eseju filozoficznego na temat: Jak współczesna filozofia rozważa klasyczny dylemat relacji między wiarą a rozumem? Potem był etap pisemny na poziomie Dolnego Śląska, w formie pracy pisemnej i eseju. Następnie egzamin ustny. W Warszawie na etapie centralnym Ewelina najpierw przedstawi „obronę” swojej pracy na temat dylematu pomiędzy wiarą i rozumem (coś na kształt obrony pracy magisterskiej), a następnie będzie odpowiadała na pytania komisji.
- Moje zainteresowanie filozofią pojawiło się wraz z rozpoczęciem nauki w liceum - to podczas zajęć prowadzonych przez Pana Roberta Kaśkowa pierwszy raz zetknęłam się z poglądami poszczególnych filozofów, coraz chętniej i częściej uczestniczyłam w spotkaniach, dzięki czemu możliwy był mój udział w olimpiadzie. Przygotowania do olimpiady filozoficznej były dość czasochłonne - znacząco ograniczyły mój czas wolny i częściowo wykluczyły z życia towarzyskiego, co momentami było przyczyną irytacji, aczkolwiek jestem przekonana, że przygotowania te bardzo pogłębiły moją wiedzę w dziedzinie filozofii i poszerzyły horyzonty myślowe, a moi znajomi okazali się dla mnie prawdziwym wsparciem i podczas wszystkich spotkań cierpliwie wysłuchiwali monologów dotyczących poglądów różnych myślicieli, mimo iż raczej nie zaraziłam ich moją filozoficzną pasją. Najbardziej zainteresowały mnie poglądy egzystencjalistów, zwłaszcza Alberta Camusa, autora pojęcia "człowieka zbuntowanego", walczącego z absurdalnością świata, dążącego do uczynienia swojego życia jak najlepszym - to pozytywne, jak na egzystencjalistę, nastawienie do rzeczywistości w dużej mierze odzwierciedla moje poglądy i myślę, że jest zresztą bardzo przekonujące – wyznaje Ewelina Saja.
