Ta niemal 50 kilometrowa trasa prowadzi głównie drogami asfaltowymi o małym natężeniu ruchu. W związku z powyższym polecana jest szczególnie dla początkujących cyklistów lub osób które po dłuższej przerwie wracają do turystyki rowerowej. Początek szlaku znajduje się w Świdnicy przy Zalewie Witoszówka. Następnie przez Witoszów, Komorów, Milikowice i Witków prowadzi do Starego Jaworowa. W tym miejscu wjeżdżamy na tzw. „Drogę Węglową”, która częściowo biegnie równolegle z trasą rowerową K-3 łączącą Wałbrzych z Mietkowem. W dalszą trasę udajemy się w stronę Jaworzyny Śląskiej i Pasiecznej, aby po chwili wjechać na teren gminy Strzegom, gdzie witają nas pachnące ziołami Stanowice. Warto wspomnieć, że jeszcze w XIX wieku Stanowice słynęły z wyrobów strzegomskiej porcelany. W 1873 r. Conrad Walter otworzył w dawnym folkuszu - cechu sukienników - fabrykę porcelany – Striegauer Porzellanfabrik C. Walter & Co. W chwili obecnej produkowane niegdyś w Stanowicach pięknie zdobione naczynia podbijające rynki w Europie i Ameryce możemy obejrzeć w Izbie Tradycji Ziemi Strzegomskiej, znajdującej się na trasie opisywanego szlaku w Strzegomiu. Innym wartym uwagi obiektem w Stanowicach jest pochodzący z 1305 r. krzyż pokutny usytuowany na placu przy kościele. Jest to najstarszy, największy i najmasywniejszy udokumentowany tego typu zabytek w Europie. Po rekonstrukcji krzyż miałby 4m wysokości i 1,2m szerokości. Następnie przez Międzyrzecze udajemy się do Strzegomia, który wita nas zabytkowymi obiektami porównywanymi przez geografa i przewodnika sudeckiego Bartłomieja Ranowicza do „sznura pereł”.
Kolejno podziwiamy znajdujący poza obwodem dawnych murów miejskich, przy dzisiejszej ulicy Szarych Szeregów, kościół pw. Św. Jadwigi. Za datę jego powstania przyjmuje się rok 1460, choć istnieją wzmianki z 1327 r. sugerujące, że w tym miejscu znajdowała się kaplica szpitalna. Opisywana świątynia w czasie wojny trzydziestoletniej pełniła funkcję kościoła przyszpitalnego. Kościół był dwukrotnie odbudowywany, po zniszczeniach wojny oraz po pożarze w 1719 r. Po wykonaniu pamiątkowej fotografii skręcamy w lewo i drogą o nawierzchni mieszanej, szutrowo – asfaltowej docieramy do ul. Kasztelańskiej, a następnie przez park do strzegomskiej Bazyliki. Kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła to jeden z najpiękniejszych gotyckich zabytków nie tylko w Strzegomiu, ale i na całym Śląsku. Został zbudowany prawdopodobnie w latach 1252-1399 na planie krzyża łacińskiego z kamienia łamanego (granitu i bazaltu) oraz cegły. Jako jedna z nielicznych świątyń na Śląsku posiada trzy ozdobne portale nad każdym wejściem. Ewenementem tej pięknej budowli sakralnej jest najstarszy działający dzwon w Polsce pochodzący z 1318 r. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z 22 października 2012 r. kościół pod wezwaniem św. św. Apostołów Piotra i Pawła został uznany za pomnik historii.
Następnie szlak prowadzi wzdłuż estakady kolejowej i pozostałości po wybudowanych z polecenia Bolka I w latach 1291 – 1299 murów obronnych, przez ulicę Bohaterów Getta do zrewitalizowanej w 2011 r. części parku zwanej Strzegomskimi Plantami. Po przeprowadzonej modernizacji park wzbogacił się o nowe aranżacje zieleni stając się idealnym miejscem do wypoczynku i rekreacji. Na terenie Plant znajdują się dwa obiekty warte uwagi: odrestaurowana baszta dziobowa oraz pomnik księżnej wrocławskiej Anny – wdowy po Henryku Pobożnym, która w 1242 r. nadała Strzegomiowi prawa miejskie. Zgodnie ze szlakiem objeżdżamy park ulicami Kamienną, Kościuszki, Parkową i Krótką, z której ponownie skręcamy w ulicę Kamienną a później w ul. Kościuszki. Przy tej ostatniej pod nr 2, w budynku dawnego klasztoru karmelitów (obecnie CAS Karmel) znajduje się Izba Tradycji Ziemi Strzegomskiej. Unikatem Izby jest największa i najpiękniejsza kolekcja wyrobów z byłego zakładu strzegomskiej porcelany z siedzibą w Stanowicach. Ułatwieniem dla cyklistów odwiedzających to miejsce jest znajdujący się przy tylnym wejściu do budynku stojak na rowery. W dalszą trasę udajemy się ulicą Kościuszki w kierunku Góry Krzyżowej (355 m n.p.m.), dalej ulicą Promenady, z której skręcamy w prawo - w ulicę Sosnową, a następnie - w lewo ulicą Legnicką, u szczytu której wykonujemy skręt w prawo - w drogę szutrową, a po ok. 250 metrach zjeżdżamy w lewo na jezdnię asfaltową prowadzącą do Granicznej. Po prawej stronie widoczna będzie Góra Zwycięstwa na szczycie, której istniała osada kultury łużyckiej z okresu halsztackiego, na której powstał wczesnośredniowieczny gród datowany na IX-XI w. Gród z uwagi na obszar, który zajmował (ok. 5 ha) jest uważany za największy na Śląsku. Do zniszczenia tego miejsca doszło prawdopodobnie w 1040 r. podczas buntu przeciwko chrześcijaństwu.
Szlak, po którym się przemieszczamy, doprowadzi nas do Granicznej - niewielkiej wsi położonej na pd. – zach. zboczu Góry Zwycięstwa i w obniżeniu oddzielającym ją od Wzgórz Rogoźnickich. Największy rozkwit wsi miał miejsce w XIX i połowie XX wieku. Duży wpływ na ożywienie tej miejscowości miała eksploatacja granitu z Góry Zwycięstwa. Po 1945 r. w Granicznej zbudowano zakład specjalizujący się w produkcji grysu granitowego. W dalszą część wycieczki udajemy się drogą asfaltową w kierunku Goczałkowa Górnego – wsi położonej na skraju Wzgórz Goczałkowickich, na grzbiecie pomiędzy Górą Zwycięstwa i Jagodną. Omawiana miejscowość powstała w 1615 r. jako folwark Goczałkowa założony przez Gregora Friedricha von Schliewitz und Kleinwanderssa. W centralnej części wsi położony jest dwór ziemiański Richthofenów od czasów wysiedlenia właścicieli stanowił gospodarstwo rolne. Dziś znajduje się w rękach prywatnego właściciela. Naprzeciwko zabytkowego pałacu ustawiono kamienny pomnik poległych w pierwszej wojnie światowej. Wartym zaznaczenia jest fakt, że w istniejącej niegdyś karczmie był obowiązek podawania piwa ze Strzegomia.
Po krótkim odpoczynku kierujemy się drogą asfaltową do Goczałkowa, leżącego w obniżeniu pomiędzy Wzgórzami Goczałkowickimi a Rogoźnickimi. 26 grudnia 1856 r. czterej bracia Richthofen założyli w tej wsi jedną z pierwszych cukrowni na Śląsku. Cukier z Goczałkowa rozchodził się po całych Niemczech. Ponadto był eksportowany do Szwajcarii i USA. Od 1943 r. w Goczałkowie działał niewielki obóz pracy filii Gross – Rosen, którego więźniowie pracowali właśnie w tej cukrowni. Najcenniejszym zabytkiem Goczałkowa jest powstały w 1399 r. kościół parafialny pw. Chrystusa Króla. Jest to budowla orientowana na wschód, z prostokątną nawą i prostokątnym prezbiterium o sklepieniu krzyżowo – żebrowym. Obok kościoła znajduje się kapliczka upamiętniająca 500 lecie parafii (14.11.1999 r.). Wyjeżdżając z Goczałkowa w stronę Targoszyna opuszczamy teren malowniczo położonej gminy Strzegom i przez Mściwojów oraz Zębowice kierujemy się do Jawora, w centrum którego znajduje się zakończenie szlaku K2.
(Łukasz Grzelik)
